Migrerende vleermuizen surfen slim mee op windstromen

In dit artikel:

Onderzoekers van het Max Planck-instituut voor diergedrag hebben ontdekt dat vleermuizen, specifiek de vrouwelijke rosse vleermuis, indrukwekkende afstanden kunnen afleggen tijdens hun trek van duizenden kilometers tussen zomer- en wintergebieden. Deze bevindingen zijn mogelijk gemaakt door innovatieve, lichte sensoren die de dieren dagelijks volgen en gegevens verzenden naar een nieuw Europees netwerk van meetstations. Dit onderzoek, dat drie jaar duurde, richtte zich op het migratiepatroon van 71 vleermuizen die na hun winterslaap terugkeerden naar het noordoosten van Europa.

De analyses toonden aan dat deze vleermuizen tot 400 kilometer in één nacht kunnen vliegen door gebruik te maken van gunstige weersomstandigheden, zoals warme winden, om energie te besparen. Tijdens hun trek maken ze ook pauzes om te voeden, wat hernieuwde kracht biedt voor hun lange reizen. Ecoloog Dina Dechmann benadrukte de indrukwekkende cyclus van deze vleermuizen, die na de overwintering zwanger worden en hun jongen grootbrengen in hun zomerverblijf.

De data heeft waardevolle inzichten opgeleverd omtrent de factoren die vleermuizen in hun trekkende beslissingen beïnvloeden, zoals temperatuur- en luchtdrukveranderingen. Dit onderzoek levert niet alleen antwoorden op belangrijke vragen over vleermuismigratie, maar kan ook bijdragen aan het beschermen van vleermuizen tegen de gevaren van windmolens, een significant probleem voor deze diersoorten. Door de verzamelde informatie kunnen onderzoekers beter inschatten wanneer de belangrijkste trekkende nachten plaatsvinden, wat nuttig kan zijn voor windenergiebedrijven.