Humberto hier: Taalverwarring

In dit artikel:

Na een gesprek met een Franse gast van zijn programma besloot Humberto Arabisch te leren; zij bood aan hem digitaal les te geven en hij volgde acht online ochtenden, maar stopte omdat het lastig bleek. Later richtte hij zich op Braziliaans-Portugees, aangewakkerd door interesse in Braziliaanse muziek en de wens tijdens zijn bezoek aan Rio de Janeiro (2013) echt met mensen te kunnen praten. Een incident op Copacabana — waarin hij noodgedwongen Engels gebruikte — overtuigde hem van het nut van beter taalkennis. Terug in Nederland volgde hij een intensieve week les bij de Nonnen van Vught (docente Angelica) om zich echt onder te dompelen; sindsdien spreekt hij eenvoudige zinnen en heeft hij er plezier in, maar is nog niet vloeiend.

Humberto noemt dat hij zich redelijk kan redden in Nederlands, Engels, Frans, Duits, Italiaans, Portugees, Surinaams en een beetje Spaans. Hij verwijst naar een Amerikaans onderzoek dat een indeling geeft van taalmoeilijkheden voor Engelstaligen: Nederlands en Portugees vallen in de 'makkelijkere' categorie (ongeveer 750 lesuren voor professioneel niveau), Frans en Spaans rond 900 uur, talen als Duits, Swahili en Indonesisch ongeveer 1.100 uur, en de zwaarste klassen — Arabisch, Mandarijn, Japans en Koreaans — meer dan 2.200 uur. Dat verklaart waarom zijn korte reeks Arabische lessen zo weinig opleverde. Met een knipoog rekent hij voor: na zijn acht lesjes blijft er nog een lange weg te gaan richting echte beheersing.