Hoe de Zodiac Killer de autoriteiten om de tuin leidde

vrijdag, 7 november 2025 (08:42) - Quest.nl

In dit artikel:

De coldcase rond de zelfbenoemde “Zodiac Killer” houdt truecrimeliefhebbers al meer dan vijftig jaar bezig. Op 31 juli 1969 viel bij drie kranten rond San Francisco een anonieme brief op de mat waarin de afzender de moord op meerdere mensen claimde en tegelijk eiste dat zijn tekst en een bijgevoegd raadsel op de voorpagina werden geplaatst — anders zou hij opnieuw toeslaan. De dader profileerde zich minder door zijn moordmethodes dan door het spel met politie en media: hij stuurde door de jaren heen ongeveer twintig brieven vol spelfouten, dreigementen, spottende opmerkingen en vier zogenaamde ciphers (geheimteksten).

Twee van die codes werden ooit ontcijferd — één direct in 1969 en een tweede pas in 2020 — maar noch de tekst uit 1969, noch de recentere ontcijfering leverde de naam van de dader op. De inhoud van de gekraakte boodschappen was gruwelijk en theatraal: de schrijver beschreef zijn plezier in het doden en stelde dat zijn slachtoffers hem na hun dood als slaven in een soort paradijs zouden dienen. In 1974 claimde hij in een brief 37 moorden, maar onderzoekers koppelden uiteindelijk slechts vijf moorden en twee pogingen concreet aan hem; het laatste bevestigde slachtoffer was de 29-jarige taxichauffeur Paul Stine op 11 oktober 1969.

In decennia van onderzoeken verscheen slechts één serieuze verdachte in beeld: basisschoolleraar Arthur Allen Leigh. Ondanks huiszoekingen en ondervragingen kon zijn betrokkenheid nooit worden bewezen; hij overleed in 1992. Het mysterie van de Zodiac bleef daarnaast publiek en popcultuur voeden: al in april 1971 kwam een film uit over de zaak, gemaakt door Tom Hanson, die met een stunt probeerde het profiel van de dader te ontwaren door bezoekers te laten meedoen aan handschriftonderzoek.

Hoewel het verstrijken van de tijd en het ontbreken van definitief bewijs de kans kleiner maken dat de identiteit ooit bekend wordt, toont de ontcijfering uit 2020 dat het dossier niet volledig afgesloten is. De zaak blijft symbool staan voor een van de meest beruchte onbeantwoorde seriemoordonderzoeken in de Verenigde Staten en illustreert hoe mediacontact, cryptische boodschappen en beperkte forensische mogelijkheden een zaak jarenlang onopgelost kunnen houden.